Dit jaar is het 70 jaar geleden dat Japan op 15 augustus capituleerde in Zuidoost-Azië. Deze dag betekende het daadwerkelijke einde van de Tweede Wereldoorlog.
Ik herdenk deze dag omdat dit het begin van de bevrijding betekende voor mijn vader, die enkele jaren als krijgsgevangene te werk was gesteld in een kolenmijn (Fukuoka 9b) in Japan.
Ik citeer mijn vader die in zijn dagboek op 20 augustus 1945 het volgende schreef:

“15-16 augustus, twee data die door menigeen, of liever door de geheele wereld, niet licht vergeten zullen worden, vanwege de emotionele gebeurtenissen die zich  toen hebben voorgedaan. Als afsluiting van een tijdperk van oorlog met al die ellende en ’t einde dus van ’t leven als krijgsgevangene zullen beide data door ons krijgsgevangene voor ons gehele verdere leven in ons geheugen gegrift blijven.
De lang, en met steeds stijgende ongeduld, verwachte tijding werd eindelijk vernomen en ons allen droom verwezenlijkt. Heel rustig werd de eerste stoot ontvangen. Men durfde het blijkbaar nog niet aannemen, geloofde het niet, ‘es ist zu schön, um wahr zu sein!’. Menige keeren zijn we immers bedrogen uitgekomen en zou ’t ditmaal werkelijkheid zijn? De kat uit de boom kijken en afwachten.
Vroeger als anders  werd ’t werk in de mijn op 15 Aug. beëindigd. Tegen 4 uur werd ’t bijltje er bij neergelegd. Omdat er geen kool meer te schrapen viel en springstof in beperkte mate, dat natuurlijk reeds verbruikt was, aanwezig was. En dus gingen we om 4u. naar boven en niemand vermoedde toen dat we toen mijn 8 van binnen voor ’t laatst hebben gezien.”

Eindelijk, na enkele jaren krijgsgevangenschap was er licht aan het einde van een lange donkere tunnel.
Dit moment, deze dag, wil ik vanwege mijn vader en zijn jarenlange ontberingen graag herdenken met de hoop dat de zinloosheid van een oorlog voortdurend de aandacht krijgt die het verdient.
Tegelijkertijd herdenk ik speciaal alle nabije familieleden die de oorlog niet hebben overleefd.
Ik sta stil bij allen die juist als gevolg van deze oorlog nu nog steeds traumatische ervaringen beleven. Ik hoop voor hen dat ook zij het einde van de tunnel in zicht krijgen.

zie ook: http://www.indieherdenking.nl/