Inderdaad is deze rekening, na 70 jaar, nog steeds niet betaald. Generatie 1 is bijna van ons heengegaan. Generatie 2, mijn generatie, is deze kwestie zeker nog niet vergeten.
Het gaat om honderduizenden Indische-Nederlanders om wie het gaat.
Het is pijnlijk maar waar dat de Nederlandse politiek kennelijk zijn vingers niet wil branden (op enkele uitzonderingen na), want stel je voor dat er een claim ligt die met harde euro’s betaald moet worden. Met name die vraag is al sinds 1945 kennelijk de belangrijkste vraag.
TreurigHieronder de blog van Peggy Stein waarin haarfijn verteld wordt waaruit de rekening uit bestaat.
Beste politicus, ambtenaar en jurist,
Ik schrijf u namens mijn ouders en grootouders en namens de duizenden mensen die ik de afgelopen tijd heb gesproken in verband met de al 71 jaar slepende en onopgeloste ‘Indische Kwestie’ omtrent compensatie oorlogsschade én de ‘backpay’ van salarissen uit de oorlogsjaren Nederlands-Indië.
Na 70 jaar wordt er door Kabinet Rutte II op aandringen van Staatssecretaris Martin van Rijn dan eindelijk iets gedaan aan het uitgestelde recht op salaris. Moreel worden de dan nog slechts een paar honderd in leven zijnde ambtenaren en militairen tegemoet-gekomen met een erkenning van niet-genoten salaris. De rest is overleden. Het betreft een morele eenmalige toekenning en het Kabinet Rutte II sluit de eerder overledenen uit. Ook hun weduwen en hun kinderen wordt de pas afgesneden naar een ‘morele’ uitkering van dat salaris. Dit laatste én de minimale toekenning van de Regering levert nóg meer leed op dan de instanties zich…
View original post 1.777 woorden meer
Blog Peter Flohr 
Pingback: Nederlands-Indië: de onbetaalde rekening | De Indische kwestie
Geërfd leed hakt er misschien wel dieper in dan beleefd leed.
Het is een uitspraak die mij diep raakt Geërfd leed is er. Je kunt er verder niets mee doen.
Het is een gegeven waar je mee moet leven of er een plaats aan geven in je leven.