Uit het dagboek van mijn vader
In het kamp werd begin augustus ’45 steeds duidelijker dat er iets stond te gebeuren, zo lees ik in het dagboek. De dagelijkse voeding varieerde steeds sterker. Amerikaanse “Flying Fortes” vlogen over het kamp zonder aangevallen te worden. Ongehinderd door met stokken slaande jappen kon men deze luchtparade in stilte aanschouwen. Steeds vaker luchtbombardementen op afstand.
Hilfman, de kampcommandant, meldt dat de vertegenwoordigers van alle nationaliteiten een brief voorgelegd krijgen aan de Britse regering ter tekening om aan wapenstilstand te adviseren. Er wordt gedreigd voor zware straffen als niet wordt getekend. Er wordt veel geslagen.
Wat er die laatste dagen voor de capitulatie en de dagen erna afspeelde, lees ik in het dagboek van mijn vader. Het geeft een beeld van toenemende verwarring bij de jappen en toenemende opluchting bij de krijgsgevangenen. De gevangenen hadden in deze dagen in het geheel geen notie van de verwoesting van Hiroshima en Nagasaki door atoombommen. De jappen in het kamp wel en dat bleek ook uit hun gedrag.
Blog Peter Flohr 
Pingback: In krijgsgevangenschap: dagen rond de capitulatie van Japan | De Indische kwestie
Ik kom net uw blog tegen via Twitter: wat ontzettend bijzonder dat u het dagboek van uw vader heeft en er zo open over schrijft. Hopelijk heeft het ooit het gewenste effect. Het verhaal van uw vader is ook het verhaal van mijn opa en ik heb hem ooit beloofd erover te schrijven – althans, over de familie- alleen er is zoveel dat ik niet weet. Vandaar dat dit soort blogs mij enorm fascineren!